پروتئین‌ها ملكول‌های پلیمری هستند كه از كنار هم قرار گرفتن آمینواسید‌ها تشكیل می‌شوند، در واقع آمینواسید‌ها نقش مونومر را برای آنها دارند.

خوب به زبان ساده‌تر یعنی این‌كه اگر پروتئین را یك دیوار آجری در نظر بگیریم، آمینواسیدها آجرهای تشكیل‌دهنده این دیوار هستند. حالا دیواری را فرض كنید كه از چندتایی آجر مختلف كه هر كدام شكل و اندازه و رنگ مختلفی دارد، ساخته شده باشند.  به نظر شما چند دیوار مختلف می‌توان با این آجرها ساخت؟ واضح است كه چیدمان‌های مختلف آجرها، شكل‌های گوناگونی از دیوار را ایجاد می‌كنند. همین اتفاق در ساختمان پروتئین‌ها نیز روی می‌دهد. كل حیات در كره زمین از ۲۰ ملكول آمینواسید پایه‌ای ساخته شده است كه توسط آنها پروتئین‌هایی كه عملكردهای مختلف زیستی دارند ساخته شده‌اند.

<بقیه در ادامه مطلب...>

با پیشرفت علم در قرن اخیر، حال دیگر می توانیم پاسخ های روشن تری را درباره حیات و احتمال وجود آن در کیهان بیابیم. با احتساب شماره تخمینی سیارات عالم، دانشمندان محاسبه کرده اند احتمال اینکه ما تنها باشیم و به جز زمین در سراسر کائنات نشانی از حیات نباشد یک در ۱۰۰ میلیون است.
در هر کهکشان مانند راه شیری ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره وجود دارد و کیهان شناسان تخمین می زنند ۴۰۰ میلیارد کهکشان در عالم موجود است بنابراین پذیرفتنی نیست اگر بگوییم سیاره کوچک ما در کنار ستاره عادی مان تنها مکان پذیرای حیات در عالم است اما تنها زیستگاهی که تاکنون در عالم می شناسیم زمین خودمان است. در اینجا به دلیل گستردگی مطلب بحث درباره حیات در کیهان را به حوزه کوچک تر آن یعنی منظومه شمسی محدود خواهیم کرد و به احتمال وجود حیات و سیارات و اقمار پذیرای آن می پردازیم. در قسمت های بعدی درباره احتمال وجود حیات در دیگر نقاط کیهان و امکان ارتباط با آنها و حتی شکل فرضی حیات شان صحبت خواهیم کرد. در این مطلب چون مقصود از حیات در منظومه شمسی، حیات ابتدایی و چگونگی شکل گیری آن است پیشنهاد می کنم ابتدا مطلب «حیات چیست؟» را در ادامه مطلب مطالعه فرمایید.